Onnodige ingreep maakt deel van de gangen van de Sint Pietersberg ontoegankelijk en ongeschikt voor vleermuizen. Zoetermeer, 9 februari 2005 Zonder dwingende noodzaak heeft de gemeente Maastricht, ondergrondse gangen behorende tot het Habitatrichtlijngebied St. Pietersberg en Jekerdal onderdeel van Natura 2000 (NL9801025), in november / december 2003 laten opvullen. De ondergrondse gangen vormden een onderdeel van het Noordelijk Gangenstelsel van de Sint Pietersberg. Samen met het Zonnebergstelsel bieden de mergelgangen het onderkomen van de als soort beschermde meervleermuis, ingekorven vleermuis en vale vleermuis. Wat was de aanleiding? Op de Sint Pietersberg liggen twee grote waterreservoirs van de Waterleidingmaatschappij Limburg met een transportleiding, die enige meters diep onder de Luikerweg in de richting van Maastricht loopt. Het is bekend dat er jaren water lekt uit de zeer oude leidingen en de nog oudere reservoirs. In het verleden leidde dit regelmatig tot grondverschuivingen in het ondergrondse gangenstelsel. In 1992 brak zelfs de waterleiding en op 3 november 2003 gebeurde dat nogmaals. Bij de leidingbreuk van 2003 loosden de reservoirs ongemerkt met groot geweld 3000 m3 water in het gangenstelsel. De gemeente Maastricht had haast bij het repareren van het gat omdat de Europese top in december 2003 het nabijgelegen Fort Sint Pieter kwam bezoeken. Al deze haast ging ten kosten van het onderzoek naar de oorzaak van de leidingbreuk en de juridisch schuldige partij en zonder enige aandacht te besteden aan omliggende Habitatrichtlijn. Hoewel het gat aan de Luikerweg buiten het Habitatrichtlijngebied ligt heeft men toch besloten om niet alleen de gangen onder de weg maar ook het habitatrichtlijngebied tussen de Luikerweg en Fort Sint Pieter op te vullen. Deze maatregel werd preventief genoemd en had dus geen directe noodzaak. De kosten werden eerst geraamd op 70.000 Euro maar bedragen nu al 700.000 Euro. Bovendien heeft de gemeente besloten dat de kosten van het gat met de juridische nasleep ondergebracht worden in het project restauratie Fort Sint Pieter waar de Vereniging Natuurmonumenten met 600.000 Euro aan deelneemt. We praten over een economisch delict want de aantasting is een feit en als zodanig moeilijk terug te draaien: * Zonder dwingende noodzaak heeft men de gangen behorende tot het Habitatrichtlijngebied St Pietersberg opgevuld. * Om politieke reden (diner OVSE op het Fort Sint Pieter) is deze actie uitgevoerd in november/december 2003, in het overwinteringseizoen van vleermuizen. * De enige open verbinding van het Fort Sint Pieter met het achterliggende gangenstelsel is daarbij afgesloten. * Het klimaat en de luchtgesteldheid zijn in kwaliteit achteruitgegaan ("het stinkt"). * Onduidelijk is de omvang van de invloed van het vulmiddel "Dämmer" voor de achteruitgang van de kwaliteit van het ondergrondse milieu. * Het ondergrondse habitatareaal is kleiner geworden. * Vanuit Fort Sint Pieter is het Noordelijk gangenstelsel niet meer te bereiken. De gemeente Maastricht is eerder in gebreke geweest: * Het op onverantwoorde wijze dichten van het gat ontstaan in 1992. Het gat werd gedicht met zand en grind en een vrij liggende betonplaat. * Het geven van de opdracht in 2003 om het habitatrichtlijngebied dicht te storten zonder de habitatrichtlijn daarbij zelfs in overweging te nemen. De WML, het vroegere Nutsbedrijf Maastricht, hebben onvoldoende maatregelen genomen om herhaling van 1992 te voorkomen. Ook is het onbegrijpelijk dat een leidingbreuk, met daaropvolgend een verlies van 3000 m3 water, niet wordt opgemerkt. De gemeente Maastricht en de WML zijn door handelen of nalaten van handelen verantwoordelijk voor de waterleidingbreuk en de omvang van de gevolgen daarvan. Het getuigt van een bijzonder slecht gevoel voor verantwoordelijkheid, de schade te willen verhalen op de getroffenen beheerders, eigenaren en gebruikers van de omliggende terreinen (voorjaarsnota 2004). Met dit besluit zal de gemeente Maastricht ook Natuurmonumenten gevoelig treffen. Ook heeft de gemeente Maastricht voorgesteld subsidie op Europees niveau aan te vragen om te voorzien in de ontstane kostenpost die momenteel wordt geraamd op 700.000 Euro. Dat het een beschermd gebied betrof waar men ingreep wist ook de vereniging Natuurmonumenten niet en ook de provincie houdt zich in diep stilzwijgen op de achtergrond. De Algemene Inspectie Dienst (AID) heeft een verzoek tot handhaving ontvangen en een controleur gestuurd om de zaak te onderzoeken. Maar ook de controleur houdt zich van de domme. Hij wil alleen optreden wanneer blijkt dat in het volgestorte gedeelte vleermuizen zaten en wanneer ook nog blijkt dat de aantallen overwinterende vleermuizen zijn teruggelopen. Hij refereert daarbij alleen aan de Flora- en faunawet en roept daarbij wat niet relevante artikelen die niet van toepassing zijn. Hoewel het duidelijk is dat de gemeente Maastricht de wet heeft overtreden heeft de AID dit nog niet kunnen of willen vaststellen. En zolang de AID niets strafbaars wil vaststellen willen de media daar geen ruchtbaarheid aan geven… de Korenwolf ligt hun nog vers in het geheugen. Mijn verhaal op http://www.xs4all.nl/~estevenh/geonet/c001/ schetst een even ongelofelijk als triest beeld van de kwaliteit van de bestuurders anno 2005. Ed Stevenhagen Velddreef 293 2727CH Zoetermeer 079-3416885